Aquí non interesou

No seu día dixen que me parecía unha boa proposta a estudar. Anos despois presentouse o proxecto nunha asemblea. Aprobouse estudala, coa condición de invitar a Ramón a explícanolo noutra, máis morreu aí o tema.

Entrada relacionadas:
18 de decembro de 2011: Porque o dis ti...
18 de maio de 2012: Resumo asemblea 13 de maio
4 de xuño de 2012: Dúbidas dos comuneiros sobre o "negocio" cos porcos

Faro de Vigo: compostaxe sácalle partido ao seu toxo

Limpar o monte de toxo e utilizalo para crear abono é o que fai Ramón Lourido, un veciño de Rebordechán, desde hai 17 anos. A súa idea consistía en modernizar a fermentación tradicional do toxo; en lugar de en a cuadra nunha planta de compostaxe. Desde que recolle o toxo ata que o envasa a modo de substrato transcorre un ano e medio. Este proceso converteuse no seu medio de vida e á vez contribúe a previr incendios forestais.

Na parroquia de Rebordechán, en Crecente, Ramón Lourido leva dezasete anos dedicándose á produción de abono utilizando toxo como materia prima. Faio a través dun proceso biolóxico de fermentación e compostaxe.

Ramón, de 54 anos, leva toda a súa vida no campo e del logrou o seu medio de vida. En 1980 puxo en marcha, xunto a outros dous mozos, unha granxa de cabras que chegou a alcanzar as 600 unidades. En 1996 desfíxose esta sociedade e na procura dunha saída para o argueiro das cabras, xurdiu a idea. Ao vendelo a un viveiro de planta ornamental deuse conta de que había mercado para substrato para plantas.

Partindo desta vía, Ramón empezou a profundar no toxo. "Pensei que o toxo tiña moita potencialidade pero había que adaptalo ás necesidades actuais" explica Ramón. Así é como este veciño de Crecente empezou a facer abono pero, en lugar de en unha cuadra como até entón, nunha planta de compostaxe.

O seu proceso de investigación levoulle tres anos. Basicamente utiliza toxo e argueiro de animais domésticos. O proceso comeza coa roza dos terreos de comunidades de montes. Un traballo que Ramón fai gratuitamente a cambio da materia prima. "A maquinaria que teño de máis de 12 metros de longo necesita espazos grandes, non cabería en parcelas máis pequenas" explica Ramón, quen considera que "é unha simbiose perfecta". "Limpando os montes redúcese o risco de incendios e, doutra banda, foméntase a biodiversidade da flora e a fauna", explica este empresario crecentense.

Unha vez cortado o toxo, apiñase no monte, onde empeza a súa fermentación aerobia. Posteriormente, clasifícase en pilas de 500 a 800 metros cúbicos e, periodicamente, dáselle a volta para homoxeneizar o produto e activar a fermentación.

Entón, as pilas tápanse para evitar encharcamentos e infeccións por sementes. Na fermentación as pilas chegan a alcanzar os 70º de temperatura, o que permite a esterilización e hixienización dos produtos.

A maduración conclúe na nave onde se enriquece de flora microbiana. A continuación, o máis fino envasase e o groso devólvese ás pilas

Actualmente, só traballa el na empresa Abonos Lourido, pero no pasado chegaron a vivir catro persoas desta idea. Apunta que a crise tamén lle afectou porque ao construírse menos casas, tamén se crean menos xardíns que necesitan substratos, e o mesmo ao reducirse o número de xardíns públicos financiados polas administracións.

Os seus abonos a base de toxo comercialízanse en Galicia e no norte de Portugal. De feito, é especialmente valorado para os viñedos.